Welkom op mijn blog
Schrijven is altijd een deel van mijn leven geweest. Als kind schreef ik sprookjes en fantasieverhalen. En ik hield een dagboek bij. Later ben ik gaan schrijven over de dingen die me raakte zoals de scheiding, verhalen van kinderen in mijn praktijk, mijn moeder en dementie en de invloed hiervan op haar en ons gezin, het overlijden van mijn ouders. Ik “moest” op die momenten schrijven. De woorden rolden vanzelf uit mijn pen.
Schrijven is een uitlaatklep, maar het biedt ook zoveel inzichten. Het is fascinerend om te ontdekken wat er gebeurt als je aan het schrijven gaat. Daarom is dit een onderdeel van mijn werk. Jou laten ervaren wat de kracht van schrijven is, wat helend schrijven voor jou kan betekenen.
- Alle blogs
- Jongeren
- Kinderen
- Liefde
- Overig
- Persoonlijke ontwikkeling
- Rouwen
- Samengesteld gezin
- Scheiden
- Schrijven
- Tips
- Alle blogs
- Jongeren
- Kinderen
- Liefde
- Overig
- Persoonlijke ontwikkeling
- Rouwen
- Samengesteld gezin
- Scheiden
- Schrijven
- Tips
Een Rouw-dag
Als ik vanochtend bij de herinneringen kijk op Facebook, komen er 2 door mij geschreven stukjes langs. Ik schreef ze beiden 4 dagen voor het overlijden van mijn vader.
Samen met mijn zus verbleef ik in zijn huis. We wilden er voor hem zijn, dag en nacht.
Ik las vanochtend 1 van de stukjes voor aan mijn partner en er kwamen tranen.
Later ben ik een lange wandeling gaan maken met Saar. Ff de natuur in, tijd voor mezelf.
Ook tijdens het wandelen waren er weer tranen. Ik voelde gemis, zo’n giga groot gemis.
2015
Na 5 jaar samenwonen (wij, zijn 3 kinderen en mijn 4 kinderen) hakte ik de knoop door en ging ik, met mijn kinderen, terug naar mijn oude huis wat ik in die jaren had verhuurd.
Praten lukte niet meer. Allebei waren we gekwetst, teleurgesteld en konden niet meer voor elkaar open staan.
Hoewel er ergens nog wel liefde was, konden we niet meer samenwonen.
We hoopten dat latten rust zou geven. Maar helaas. We bleven terug vallen in oude patronen. En besloten onze relatie te beëindigen.
Dankbaar
Voor mij is de decembermaand elk jaar een gevoelige maand.
Waarom?
Ik denk dat het met allerlei dingen te maken heeft.
De verjaardag van mijn moeder op 4 december, het gemis van mijn beide ouders, de grauwe korte dagen, de regen, de kou EN het besef dat er ook dit jaar weer zoveel was waar ik dankbaar voor ben.
Thuis
Mijn kinderen zuchten al als ik zeg dat ik ergens een mooi huis(je) heb gezien en laten daarop meteen volgen dat ze NIET meer helpen met verhuizen.
Onlangs heb ik alle verhuizingen, vanaf geboorte, geteld. Ik kwam op 15!
In al die jaren heb ik gemerkt dat ik inderdaad op diverse plekken kan wonen. In een groot huis, een klein huis, een flat, een chalet, in de natuur, in een klein dorp, in de stad enz.
Belangrijk voor mij is dat “het huis” als een THUIS voelt. En met “thuis” bedoel ik dat het voor mij een warme, veilige, gezellige plek is. Daar heb ik niet veel voor nodig. Zo vind ik spullen van de Kringloop geweldig en kan ik met weinig een fijne sfeer creëren.
Grenzen aangeven
Als klein meisje, oudste kind, heb ik niet geleerd om mijn grenzen aan te geven.
Ik richtte me op anderen, wat zij (bijvoorbeeld mijn ouders) nodig hadden.
Ook later was grenzen aangeven vaak een behoorlijke klus.
Want als ik wist, als ik voelde, dat ik daarmee een ander “pijn” zou doen of zou teleurstellen, dan stelde ik geen grens, een vage grens of ik trok me terug.
In mij zat ook zoiets van “grenzen stellen is egoïstisch” en “wie ben ik om te zeggen dat ik iets niet wil wat voor een ander wel belangrijk is”.
Ontwikkelen
Gisteravond was ik bij de 2e theatershow van Thijs Lindhout.
In zijn 1e theatershow ging hij op zoek naar het geheim van geluk en succes. De conclusie was: “Het leven draait niet om geluk of succes maar om de verbinding met jezelf”.
Gisteravond ging het om “wat is dat dan, de verbinding met jezelf” en “ontdekken wie de 100% Jij (in mijn geval “Yvonne”) is”.
Ken je dat?
Dat iemand je iets zegt, zonder de bedoeling om jou pijn te doen, en dat het je toch behoorlijk raakt.
Je kunt dan bijvoorbeeld het volgende doen:
- je beslist dat die ander niet aardig/niet empathisch genoeg is en je gaat hem/haar meer en meer uit de weg.
- je wordt (heel) boos op de ander want hij/zij heeft jou gekwetst
- je gaat onderzoeken waarom die opmerking jou zo raakte.
Gescheiden en dan?
2007:
Ik open de voordeur van mijn nieuwe huis.
Eerder was ik bij de notaris, waar ik afscheid nam van ons oude huis en de sleutel kreeg van dit nieuwe huis.
Nu sta ik in de voor mij onbekende gang.
De tranen zitten hoog.
Ik laat me zakken op de 3e trede van de trap.
Rauw
Ik ben thuis aan het werk.
Mails, afspraken maken, gesprekken voorbereiden, facturen versturen enz.
Saar ligt in haar mand, de wasmachine draait, buiten schijnt de zon.
De tafel ligt vol met pennen, stiften, boeken, mijn agenda, een glas gemberthee en een muziekboxje.
Vanochtend koos ik voor klassieke muziek.
Ik hoor de verschillende nummers, sommige bekend.