Voor mij is de decembermaand elk jaar een gevoelige maand.
Waarom?
Ik denk dat het met allerlei dingen te maken heeft.
De verjaardag van mijn moeder op 4 december, het gemis van mijn beide ouders, de grauwe korte dagen, de regen, de kou EN het besef dat er ook dit jaar weer zoveel was waar ik dankbaar voor ben.

(meer…)

Mijn kinderen zuchten al als ik zeg dat ik ergens een mooi huis(je) heb gezien en laten daarop meteen volgen dat ze NIET meer helpen met verhuizen.
Onlangs heb ik alle verhuizingen, vanaf geboorte, geteld. Ik kwam op 15!
In al die jaren heb ik gemerkt dat ik inderdaad op diverse plekken kan wonen. In een groot huis, een klein huis, een flat, een chalet, in de natuur, in een klein dorp, in de stad enz.
Belangrijk voor mij is dat “het huis” als een THUIS voelt. En met “thuis” bedoel ik dat het voor mij een warme, veilige, gezellige plek is. Daar heb ik niet veel voor nodig. Zo vind ik spullen van de Kringloop geweldig en kan ik met weinig een fijne sfeer creëren.

(meer…)

Als klein meisje, oudste kind, heb ik niet geleerd om mijn grenzen aan te geven.
Ik richtte me op anderen, wat zij (bijvoorbeeld mijn ouders) nodig hadden.
Ook later was grenzen aangeven vaak een behoorlijke klus.
Want als ik wist, als ik voelde, dat ik daarmee een ander “pijn” zou doen of zou teleurstellen, dan stelde ik geen grens, een vage grens of ik trok me terug.
In mij zat ook zoiets van “grenzen stellen is egoïstisch” en “wie ben ik om te zeggen dat ik iets niet wil wat voor een ander wel belangrijk is”.

(meer…)

Gisteravond was ik bij de 2e theatershow van Thijs Lindhout.
In zijn 1e theatershow ging hij op zoek naar het geheim van geluk en succes. De conclusie was: “Het leven draait niet om geluk of succes maar om de verbinding met jezelf”.
Gisteravond ging het om “wat is dat dan, de verbinding met jezelf” en “ontdekken wie de 100% Jij (in mijn geval “Yvonne”) is”.

(meer…)

Dat iemand je iets zegt, zonder de bedoeling om jou pijn te doen, en dat het je toch behoorlijk raakt.
Je kunt dan bijvoorbeeld het volgende doen:
- je beslist dat die ander niet aardig/niet empathisch genoeg is en je gaat hem/haar meer en meer uit de weg.
- je wordt (heel) boos op de ander want hij/zij heeft jou gekwetst
- je gaat onderzoeken waarom die opmerking jou zo raakte.

(meer…)

2007:
Ik open de voordeur van mijn nieuwe huis.
Eerder was ik bij de notaris, waar ik afscheid nam van ons oude huis en de sleutel kreeg van dit nieuwe huis.
Nu sta ik in de voor mij onbekende gang.
De tranen zitten hoog.
Ik laat me zakken op de 3e trede van de trap.

(meer…)

Ik ben thuis aan het werk.
Mails, afspraken maken, gesprekken voorbereiden, facturen versturen enz.
Saar ligt in haar mand, de wasmachine draait, buiten schijnt de zon.
De tafel ligt vol met pennen, stiften, boeken, mijn agenda, een glas gemberthee en een muziekboxje.
Vanochtend koos ik voor klassieke muziek.
Ik hoor de verschillende nummers, sommige bekend.

(meer…)

Onlangs vroeg Ruth of ze een keer haar hond mocht meenemen naar mij. Ik had al vele verhalen over Bobbie gehoord en weet hoe belangrijk hij is voor haar. Tijdens en na de scheiding was hij haar grote steun.
Tuurlijk, zeg ik. Neem maar mee. Ik wil Bobbie graag leren kennen.

Ik kijk door het raam en zie haar aankomen. Met Bobbie.
En ze heeft een tas in haar hand.
Eenmaal binnen haalt ze een waterfles, een bakje en een zakje met hondensnoepjes uit de tas. Ze is goed voorbereid.

(meer…)

In een samengesteld gezin kunnen hele kleine dingen uitmonden tot grote ruzies.
Een voorbeeld van ons samengestelde gezin, in het eerste jaar dat wij met onze 7 kinderen samenwoonden;

D: Ik irriteer me aan hem (1 van mijn kinderen) omdat hij zijn vlees in stukjes snijdt en dan pas start met eten.
Y: Ik irriteer me aan hem (1 van zijn kinderen) omdat hij altijd met een lepel eet en jij het niet corrigeert.

(meer…)

Vanochtend mocht ik model zijn bij een kapperszaak in Eindhoven.
De jonge dames die daar werken krijgen met regelmaat training en daar voor zijn modellen nodig om op te “oefenen”.
Met 3-en staan ze achter me, kijken me aan in de spiegel en wordt er overlegd wat bij mij zal passen.
Als de keuze gemaakt is, krijg ik een soort badjas aan en worden mijn haren gewassen.
De jonge vrouw die mij knipt stelt met regelmaat vragen aan de trainster. De trainster doet het voor en de jonge vrouw volgt alle adviezen op.
Ik verbaas me over de technieken en het perfectionisme van de jonge mensen die hier werken.
Wat mooi om te zien en te horen hoe zij intensief met hun vak, hun passie bezig zijn.

(meer…)

Ze vertelt over haar ervaringen binnen hun samengestelde gezin.
En ik hoor haar stem harder en feller worden.
“Mijn zoon is 10 en mag 1 uur per dag gamen.
Die van hem is 11 en hij laat ‘m gewoon doen. Soms zit die jongen wel 3 uur te gamen!
Mijn kinderen hebben al heel jong geleerd om met mes en vork te eten. Die van hem kunnen het nog steeds niet. Hij zegt dat hij er op zal letten, maar doet uiteindelijk niets.
En als ik zijn kinderen er op wijs, kijken ze me aan alsof ik niets ben.
Ik vind het normaal dat kinderen elke dag onder de douche gaan. Mijn kinderen proberen er wel eens onderuit te komen, maar doet het uiteindelijk wel. Die van hem, vooral de oudste, stinkt naar zweet.
En als ik hem dat zeg, zegt hij dat het wel mee valt. En als ik geluk heb, dan vraagt ie haar of ze AUB onder de douche wil gaan. Wat zegt zij dan: NEE, heb ik geen zin in!
Ik begrijp ook niet waarom hij dat vraagt, hij moet duidelijker zijn en grenzen stellen!”
Ze kijkt hem verwijtend aan. Hij maakt een gebaar dat hij ook niet meer weet wat te doen.

(meer…)