Het fijne aan schrijven is dat je het overal kan doen.
’s Ochtends vroeg voor je werk, als je in de trein of bus zit, in je pauze, even zittend op een bankje tijdens de wandeling met je hond, in de wachtkamer bij de fysio of tandarts, voor het slapen gaan enz.
En het hoeft je geen berg tijd te kosten. In 10 minuten kan al zoveel.
Ik heb altijd een klein schrijfboekje in mijn tas. Om soms tussendoor ff te schrijven, om een idee te noteren of om een woord of gevoel te noteren waar ik dan op een later moment over kan schrijven.
En ik gebruik schrijven als methode binnen mijn werk.

(meer…)

En ze leefden nog lang en gelukkig…
Wat heb ik vroeger veel sprookjes gelezen.
Uit dikke sprookjesboeken.
Die nu boven in de boekenkast staan, omdat ik ze niet wil missen.
Die magische wereld met avonturen waarin alles mogelijk is.
Vol fantasie, verwondering en ja, het liefst met een goede afloop.

(meer…)

Ze ligt in bed.
Zoals altijd heeft ze het raam open staan waardoor de gordijnen bewegen op de wind.
Slapen lukt niet. Zou het de volle maan zijn die haar onrustig maakt?
Ze gaat op haar zij liggen, rolt zich op en sluit haar ogen.
Achter haar ogen voelt ze tranen. Ze draait zich weer terug.
Haar ogen nu open en de tranen rollen langs beide zijden van haar gezicht.

Ze kent deze momenten. Soms zijn ze er ineens.
De momenten van twijfels en onzekerheid.
Had ik maar ….
Wat als ….
Allerlei gedachten gaan door haar heen.

(meer…)

Waar hij eerst altijd de vele minpunten van zijn dag kon benoemen (en geen/weinig aandacht had voor de pluspunten), zegt hij nu: “Yvonne, we gaan het niet alleen over de minder leuke dingen hebben”.
Met behulp van de gekleurde blokjes laat Job (7 jaar) op diverse manieren zien wat leuke dingen zijn. Dingen waar hij blij van wordt of waar hij trots op is.
Voorbeelden zijn: ik heb goed naar de instructie van de juf geluisterd, ik heb mijn werkjes af gemaakt, ik heb fijn gespeeld in de pauze, ik heb een ijsje gehad, Ik had vanmiddag de slappe lach, mijn zus heeft me vanochtend niet geplaagd, ik had een fijn weekend bij papa enz.

Hoe leuk is het dan om een hele hoge toren te maken die staat voor al die leuke dingen die er zijn.

Meteen als ik haar zie zegt ze: Ik heb goed nieuws!
Samen lopen we naar mijn kamer. Ze aait Saar, mijn hond.
Ik geef haar ranja en een snoepje en dan zitten we er allebei klaar voor.
Ik vertel haar dat ik héél nieuwsgierig ben.

“Het eerste is dat papa in de bakkerij kwam waar Toon, de vriend van mama, werkt. En hij heeft er broodjes en gebakjes gekocht. En ze waren aardig tegen elkaar.
Het tweede is dat ik na de zomervakantie 1 hele week bij papa en 1 hele week bij mama zal zijn. Dus week – week, om en om”.

(meer…)

“Overvloed is voor mij een plank met boeken, en rust om me daar in onder te dompelen”

Bovenstaande kwam ik tegen in een oude Happinez toen ik plaatjes, woorden en zinnen aan het zoeken was voor een nieuw vision-/moodboard.
Ik kan niet meer terug vinden van wie de uitspraak is. Volgens mij van een schrijfster die onder andere poëzie schrijft. Maar deze uitspraak zou van mij kunnen zijn.

(meer…)

Kinderen, ook hele jonge kinderen, voelen aan hoe papa of mama zich voelt.
En voor hen is het allerbelangrijkste dat papa en mama gelukkig zijn.
Zo herinner me ik een jongen die ik begeleid heb. Hij was 15 jaar.
Vader wilde scheiden en ging elders wonen. Moeder was heel verdrietig.
Deze jongen ging voor haar zorgen. Hij zette de kliko's buiten, regelde bepaalde zaken, zette thee voor zijn moeder en hij sliep bij zijn moeder in bed zodat ze zich niet zo alleen voelde. Ook nam hij meer en meer afstand van vader. Hij sprak met veel boosheid over zijn vader waar moeder zichtbaar blij mee was. Zij voelde zich gesteund.

(meer…)

Hij luistert niet.
Hij is gefixeerd op zijn mobiel.
Hij heeft nergens zin in.
Hij doet niets voor school.
Hij wil alleen maar hangen.
Hij moet zich aan de regels houden.
Hij trekt zich continue terug op zijn kamer.
Hij liegt.
Hij heeft een grote mond.

Bovenstaande dingen kunnen allemaal bij de pubertijd horen.
Maar ook kunnen er andere oorzaken zijn, vanuit het verleden of zijn omgeving.
Wordt het gedrag als zorgelijk ervaren, dan komen ouders bij mij.
En krijg ik de vraag of ik het kind wil gaan begeleiden.

(meer…)

Vandaag 31 jaar geleden (1993) stonden wij hand in hand voor de ambtenaar. En zeiden JA tegen elkaar. Onze kleine in mijn buik.
Nog 3 kinderen volgden. Een mooi en druk gezin. Samen zouden we oud worden.

Maar het leven liep anders. We raakten elkaar kwijt. Een scheiding volgde in 2007.
Pijn, verdriet, schuld, ik voelde het allemaal.

Inmiddels zijn we 17 jaar verder. Onze kinderen zijn volwassen.
Het was een weg met vele uitdagingen. Maar wat ben ik dankbaar.
Dankbaar voor onze jaren samen en dankbaar voor onze 4 geweldige kinderen. 

Ilse: Ik betrap me er soms op dat ik “nep” doe. Me anders voordoe naar anderen.
De scheiding is nu een jaar geleden en ik zou nu toch alles op de rit moeten hebben.
Eigenlijk is dat grotendeels wel gelukt.
De buitenwereld ziet me, denk ik, als een gescheiden vrouw/moeder die alles op orde heeft.
Maar van binnen voelt het niet zo. Absoluut niet.
Ik twijfel. Aan mezelf.

(meer…)

Nikki belt me met de vraag of ik haar dochtertje Bobbie wil begeleiden.
We maken een afspraak.
Ze vertelt me haar verhaal. Jarenlang met haar toenmalige partner veel gereisd, tot ze in verwachting was.
Binnen een paar jaar werden er 3 meisjes geboren. Helaas verslechterde de relatie, relatietherapie mocht niet baten en toen kwam het moment waarbij Nikki de knoop heeft doorgehakt en besloten heeft om te gaan scheiden. Ouders maakten samen goede afspraken, Nikki vond een nieuw huis en ging verder met haar leven.

(meer…)