Nu ik sinds ruim een jaar zelf in 2 huizen woon (Eindhoven en Zeeland) kan ik me zo goed inleven hoe het voor een kind is om in 2 huizen te wonen.
En het verschil is: IK kies er voor. Een kind niet.

(meer…)

18 jaar is ze. Een mooie jonge vrouw.
Ze komt al meerdere maanden bij mij.
In de keren dat ik haar zag is mijn bewondering voor haar gegroeid.
Zo jong, zoveel mee gemaakt maar ook zo graag willen leren.
Leren over zichzelf, wie ze is, wat haar (oude) patronen zijn, reflecteren, ontdekken waarom ze op een bepaalde manier reageert, stappen zetten en daar door steeds vaker gelukkig kunnen zijn.

Ik ben zo trots op haar.
Trots omdat ze keer op keer weer besluit om door te gaan. Ondanks tegenslagen, verdriet of teleurstelling. Ze blijft gemotiveerd en nieuwsgierig. Nieuwsgierig naar wie zij is en mag zijn.

Steeds vaker lukt het haar om bij zichzelf te blijven, haar grenzen aan te geven en te genieten van de mooie dingen die er in haar leven zijn.
Dankzij "helend schrijven", wat ze bijna dagelijks doet, krijgt ze inzichten, begrijpt ze zichzelf meer en meer.

Ik zie haar sterker worden, maar ook zachter. Zachter voor zichzelf.

(meer…)

5 jaar ie hij.
Hij kletst aan een stuk door.
Liggend op mijn vloer met zijn hoofd op een paar knuffels.
Heel ontspannen.
Hij vertelt over zijn ouders. Dat ze sip zijn en hij ook.
"Scheiden is niet leuk zegt hij. Want dan ben je niet meer bij elkaar. En dat is saai".
3 kwartier vliegen om. "Nu al, zegt ie?! Wanneer kom ik weer"?
Ik vertel hem dat ik zijn papa en mama ga mailen. En dat zij hem zullen vertellen wanneer hij weer komt.

(meer…)

Dochterlief is aan de andere kant van de wereld, Nieuw Zeeland.
En mijn 3 zoons zijn met hun vader op wintersport.
Alle 4 hebben ze het super naar hun zin.
Ik ben blij voor ze. Maar ik mis ze ook.
Want ook al zijn ze inmiddels volwassen (en wonen ze niet meer thuis), dat lijntje is er altijd. 🧡

(meer…)

“Mijn vader heeft een nieuwe vriendin. En samen hebben ze nog 2 dochtertjes gekregen.
Mijn moeder is alleen. Ze heeft na de scheiding nooit een nieuwe vriend gehad. En eigenlijk heeft ze ook nauwelijks vriendinnen.
Vaak is ze verdrietig. Ik troost haar dan.
Ze kan het niet goed vinden met de vriendin van mijn vader. En dat bespreekt ze met mij. Zo ook wat ze van mijn vader vindt. En waar zij allemaal last van hebt.

(meer…)

Als ik met Saar uit het bos kom, zie ik ze staan.
Twee pubers, een jongen en een meisje. Ik schat ze ongeveer 14 jaar.
Hij zit nog op zijn fiets, zij staat heel dichtbij hem.

(meer…)

Als ik Lars voor het eerst zie, valt me meteen zijn zachte uitstraling op.
Van zijn ouders weet ik dat hij na de zomer op de Middelbare school is gestart.
Geen klein kind meer, maar toch nog heel jong.

(meer…)

Als Tess bij me binnenkomt, gaat ze meteen op de bank zitten.
Ze gaat languit liggen, wrijft met haar hand over de bank en merkt op dat ie echt heel zacht is.
Moeder geef ik een kopje thee, waarna zij mijn kamer verlaat.
Tess staat op, doet haar schoenen uit en kruipt weer terug op de bank.

(meer…)

Als ik tijdens werk naar de koelkast loop om mijn lunch te halen, zie ik dat er iets in mijn postvak ligt.
Ik krijg weinig post dus dat er iets ligt is al een verrassing.
Het is een envelop met daarop een mooie kaart.

(meer…)

Er was eens een oude man.
Hij maakte al zijn hele leven schatkisten.
Voor rijke koningen en koninginnen, waar zij al hun goud en zilver in konden verbergen.
Gelukkig waren er daar veel van dus hij had altijd werk genoeg.
En trouwens, het waren geen gewone houten schatkisten.

(meer…)

Yvonne, werk jij alleen met kinderen en ouders die met een scheiding te maken hebben?

Deze vraag kreeg ik onlangs van een ouder.
Ja, het klopt dat (bijna) al mijn cliënten gescheiden ouders zijn en kinderen van gescheiden ouders.
Maar het is niet altijd zo dat ze bij mij komen omdat er problemen zijn betreffende de scheiding of de gevolgen van de scheiding.

(meer…)