Hij luistert niet.
Hij is gefixeerd op zijn mobiel.
Hij heeft nergens zin in.
Hij doet niets voor school.
Hij wil alleen maar hangen.
Hij moet zich aan de regels houden.
Hij trekt zich continue terug op zijn kamer.
Hij liegt.
Hij heeft een grote mond.

Bovenstaande dingen kunnen allemaal bij de pubertijd horen.
Maar ook kunnen er andere oorzaken zijn, vanuit het verleden of zijn omgeving.
Wordt het gedrag als zorgelijk ervaren, dan komen ouders bij mij.
En krijg ik de vraag of ik het kind wil gaan begeleiden.

Tuurlijk is hij welkom bij mij.
Maar het is te “makkelijk” om alleen naar het kind te wijzen.
Dus blijf ik ouders dringend verzoeken om ook (vooral) naar zichzelf te kijken.
Want als jij als ouder niet lekker in je vel zit of je telkens weer getriggerd wordt door het gedrag van je kinderen, met als gevolg dat je (heel) hoog in je emoties zit, dan mag JIJ aan de bak.
Sowieso geloof ik in “de spiegel”.
Door te kijken wat het gedrag van je kind of de zorgen om je kind jou spiegelen (=vertellen), kun je meer en meer jezelf leren kennen en kan er rust ontstaan tussen jou en je kind.