Nikki belt me met de vraag of ik haar dochtertje Bobbie wil begeleiden.
We maken een afspraak.
Ze vertelt me haar verhaal. Jarenlang met haar toenmalige partner veel gereisd, tot ze in verwachting was.
Binnen een paar jaar werden er 3 meisjes geboren. Helaas verslechterde de relatie, relatietherapie mocht niet baten en toen kwam het moment waarbij Nikki de knoop heeft doorgehakt en besloten heeft om te gaan scheiden. Ouders maakten samen goede afspraken, Nikki vond een nieuw huis en ging verder met haar leven.

Maar, haar oudste dochtertje Bobbie blijft aangeven dat ze het moeilijk heeft met alles en dat ze het leven zwaar vindt. Daarom komt Nikki bij mij. Voor hulp, voor haar dochter Bobbie.

Nikki vertelt dat Bobbie (6 jaar) het moeilijk heeft met alle veranderingen. Ze is opstandig en soms zelfs agressief. Maar ook heel lief. Heel sociaal en behulpzaam. Zo vindt Bobbie haar moeder soms zielig en dan wil ze bij haar moeder slapen. Omdat mama dan niet meer zo alleen is.

We praten over wat Nikki zelf kan doen om het voor Bobbie beter en fijner te maken. Zo komen we ook bij de triggers. Op mijn vraag wat Nikki het meest triggert in het gedrag van Bobbie antwoordt ze: “Dat Bobbie als een volwassene reageert. Het beter weet dan ik. De discussie met mij aan gaat. Mij corrigeert”.

Ik stel Nikki vragen over haar verleden en ze herkent een patroon.
“Elke ochtend neem ik me voor om het deze dag anders, dus beter, te gaan doen. Maar iedere keer schiet ik weer in het oude”, vertelt Nikki.

Dit kennen we allemaal.
Oude patronen kunnen zeer hardnekkig zijn.
Datgeen waar jij als kind in werd geraakt en wat je als volwassene nu (onbewust) probeert te ontwijken, krijg je van je eigen kind weer gespiegeld.

Je hebt een keuze:
– je blijft er bij dat je kind een “probleem” heeft en niet jij, of
– je neemt het besluit om dat pijnpunt/die trigger bij jezelf verder te gaan onderzoeken en te verwerken.

Beide ouders zijn akkoord met mijn begeleiding dus de begeleiding van Bobbie is gestart.
Nikki heeft ook aangegeven dat ze heel graag met zichzelf aan de slag wil gaan. Omdat ze haar kind wil helpen maar ook in ziet dat het voor haarzelf tijd is om dingen uit het verleden onder ogen te zien in plaats van te doen wat ze jaren deed; doen alsof ze er niet zijn.
En net als Bobbie is ook Nikki welkom bij mij.