Leontien komt bij mij omdat ze zich zorgen maakt om haar jongste dochter Linda, van 14 jaar.
Ze ziet dat Linda last heeft van de scheiding en moeite heeft met het op en neer gaan tussen de 2 huizen.
Dus probeert Leontien haar dochter wat meer aandacht te geven en soms te vertroetelen.
Als ik haar vraag hoe ze met grenzen omgaat, vertelt Leontien dat ze altijd best streng was maar dat nu niet meer wil zijn. Ze denkt dat ze Linda helpt door haar veel vrijer te laten en zelf dingen te laten beslissen.

In bovenstaande situatie zou begeleiding voor Linda heel zinvol zijn. En zeker ook voor Leontien.
Wat betreft grenzen stellen ben ik misschien van de ouderwetse stempel (…..) maar ik geloof dat kinderen, klein en groot, structuur en grenzen nodig hebben.
Want structuur en grenzen geven duidelijkheid, veiligheid, voorspelbaarheid.
Dat je als kind weet wat je kunt verwachten is fijn. En natuurlijk probeert (bijna) elk kind, zeker de pubers, de structuur wat te veranderen en de grenzen wat op te rekken. Dat is kind-eigen.

Bij kinderen van gescheiden ouders die opgroeien in 2 huizen hoor ik bijv pubers zeggen: als het van jou (mama) niet mag, dan ga ik wel naar papa toe.
In deze situaties is het belangrijk dat ouders contact met elkaar hebben (kan gewoon via de app) en respect hebben voor de mening/visie van de ander. Liefst zelfs 1 lijn trekken. Hoewel dat voor veel gescheiden ouders best moeilijk is, juist omdat ze zo verschillend zijn en vaak ook een andere opvoedingsstijl hanteren.

Hoe ga jij om met structuur bieden?
Hoe ga jij om met grenzen stellen?
Stel je grenzen met harde hand?
Heb je moeite met het aangeven van jouw grenzen?
Misschien niet alleen naar je kind toe maar ook naar anderen?
Is dit iets wat je van vroeger herkent?
Een oud patroon?

Wil je individuele hulp?
Iemand die met je mee kijkt en mee denkt.
Mail dan naar info@bijzonderenwijs.nl