“Normaal ben ik niet haatdragend. Maar, als ik hem voor de auto krijg, rijd ik er overheen”!

Met deze uitspraak bevestigt ze haar verhaal over haar ex-partner.
Ze vertelt over hun relatie en wat er mis ging.
Eenmaal uit elkaar lukte het redelijk om met elkaar te communiceren over hun 3 kinderen.
Totdat er bij vader een vriendin in beeld kwam en vader sprak over emigreren naar Ibiza.
Karin staat perplex.

De omgangsregeling was al jaren week – week, dus 1 week waren de kinderen bij haar en de andere week waren ze bij hun vader.
Ineens zag Karin vele problemen op zich af komen.
Wat zou dit betekenen voor de jongens?
Ze zouden hun vader nog maar af en toe in een vakantie zien.
En hoe moest ze dit regelen met haar werk?
Extra BSO-dagen? Hoe gaat ze dat betalen?
En wanneer kan ze dan nog haar nieuwe partner zien, die 30 km verder woont?
Ze wordt boos, heel boos. Hoe kun je als vader zoiets beslissen?!!

“Hij denkt alleen maar aan zichzelf, zegt ze. Hij doet wat hij wil.
En ik mag het allemaal oplossen”.

Vader is ondertussen geëmigreerd. Hij wil dat de jongens elke vakantie bij hem komen.
“Echt niet, zegt ze. Ik wil ook vakanties met mijn jongens”.
Ze is naar een advocaat gegaan en hoopt op deze wijze dingen op papier te krijgen.
Afspraken over de kinder-alimentatie (want die moet omhoog), afspraken over wie die extra BSO gaat betalen, afspraken over de vakanties.

Karin is bij mij gekomen omdat ze voelt dat het niet goed met haar gaat.
En ze maakt zich zorgen over haar jongens.
Er moet iets veranderen zegt ze. Helaas kan ik hem niet veranderen. Dus dan mezelf.
Ze is vast besloten en gemotiveerd.

We gaan aan de slag.