Margot: “Mijn dochter is geen kleintje meer, dus stel ik mijn vragen aan haar.
Zo heb ik haar laatst gevraagd of ze over een aantal weken een weekend met ons naar Zeeland wil.
Zij zei dat ze dat heel graag wilde.
Toen ik het daarna aan haar vader vroeg, deed hij moeilijk.
Want hij zou al iets gepland hebben staan in dat weekend. En hij gaf aan dat het zijn weekend is.
Nou, daar ben ik echt boos over.
En dat heb ik ook tegen mijn dochter gezegd”!

Kun jij je voorstellen hoe bovenstaande zou kunnen voelen voor dit jonge pubermeisje?
Ze zit klem tussen haar ouders. En dat voelt niet fijn.

Kinderen/pubers geven bij mij aan dat ze last hebben van de moeizame communicatie tussen hun ouders.
Ze willen geen “doorgeefluikje” zijn.
Ze willen niet betrokken worden bij meningsverschillen en ruzies tussen hun ouders.
Ze willen gewoon kind/puber zijn en hun ding kunnen doen.
En liefst ver buiten al dat gedoe blijven.

Dus, stel je vraag eerst aan de andere ouder.
Overleg met hem/haar.
En als er een beslissing is genomen, betrek dan je kind erbij.
Hiermee voorkom je dat je kind klem komt te zitten.
 
Voor een kind is het fijn om te voelen/ervaren dat papa en mama, ondanks dat ze gescheiden zijn, wel “samen” voor hem zorgen. Dat ze dingen delen, overleggen en beslissingen nemen die goed voor hem zijn. Dit geeft rust, veiligheid en vertrouwen.