Na 5 jaar samenwonen (wij, zijn 3 kinderen en mijn 4 kinderen) hakte ik de knoop door en ging ik, met mijn kinderen, terug naar mijn oude huis wat ik in die jaren had verhuurd.
Praten lukte niet meer. Allebei waren we gekwetst, teleurgesteld en konden niet meer voor elkaar open staan.
Hoewel er ergens nog wel liefde was, konden we niet meer samenwonen.
We hoopten dat latten rust zou geven. Maar helaas. We bleven terug vallen in oude patronen. En besloten onze relatie te beëindigen.
Ik merkte dat ik het fijn vond om weer op mijn “oude plek” te zijn. Een huis voor mij en mijn kinderen. Maar er was ook veel verdriet en een groot gemis. Ik bleef mezelf afvragen of het anders had kunnen lopen. En in plaats van een soort lijstje op te dreunen van wat er allemaal mis was gegaan en wat er aan hem zou moeten veranderen (want vaak ligt het toch aan de ander hè …. 😉 keek ik in de spiegel. Want mijn docent had al zo vaak gezegd: “De ander kunnen we niet veranderen, wel onszelf”.
Een half jaar na onze breuk ontmoette we elkaar weer en werd duidelijk dat er nog steeds veel liefde was. Omdat we beiden bang waren om gekwetst te worden en niet weer dezelfde “fouten” te maken, bleven we latten, 3 jaar lang. In de tussentijd werd er veel gepraat en gingen we met onszelf aan de slag.
En toen kwam het moment dat we het weer aandurfden, opnieuw samenwonen.
Nu, 2025, staan we sterker. We weten beiden wat te doen als er iets wringt of als onze emoties omhoog schieten.
We hebben geleerd door in onze eigen spiegel te kijken, maar ook van elkaar.
Ons samengesteld gezin is groter en sterker geworden.
En ik ben zó trots op ons allemaal.
Een samengesteld gezin vormen is complex.
Het is leuk en gezellig. Maar ook uitdagend.
Omdat je op je weg valkuilen vindt, die je niet verwacht.
Bloedbanden (met je eigen kinderen) en stiefbanden (met je stiefkinderen) zijn echt anders. En hard zorgen voor de ander(en) brengt vaak teleurstellingen met zich mee.
Mijn advies: Blijf met elkaar praten, stel je kwetsbaar op, veroordeel de ander niet, voel wat jouw triggers zijn, ben bereid om telkens weer naar jezelf te kijken en ben zacht voor jezelf en voor de ander.
Schakel op tijd hulp in, dat kan voor jullie samen maar ook voor jou alleen.
ps Foto van ons in 2012