“Ik ben verliefd op een leuke man. Hij heeft 2 kinderen.
Ik zie zijn kinderen maar heel af en toe. Dat vind ik niet erg. Het gaat me om hem.
En als ik de kinderen zie, erger ik me vaak. Zo hoeven ze van mijn nieuwe vriend niet hun bord leeg te eten. Onbegrijpelijk vind ik dat. Hij is echt te soft. Kinderen hebben strakke regels nodig.

Mijn vriend heeft nog vaak contact met zijn ex. Daar ben ik niet blij mee.
Dan is er weer iets op de school van de jongste te doen waar ze allebei bij moeten zijn. En een week later een oudergesprek op de school van de oudste.
Als hij de kinderen naar haar toe brengt, drinkt hij ook altijd koffie. En ze praten over van alles.
Dat is toch raar?! Dat doe je toch niet?!
En al helemaal niet als je een nieuwe vriendin hebt!!”

De ex-partner van jouw nieuwe liefde kun je niet uitgummen.
Hoe graag je dat misschien ook zou willen.
Zij is de moeder van hun kinderen.
Nee, je hoeft geen vrienden te worden.
Systemisch gezien heeft zij plaats gemaakt voor jou.
Omdat er een scheiding plaats vond, ben jij nu gelukkig met je nieuwe liefde.

Heb je last van (of een oordeel op) de ex-partner van jouw nieuwe liefde?
Heb je last van (of een oordeel op) zijn/haar kinderen?
Dan adviseer ik je om hier iets mee te gaan doen.
Waarom?
Omdat jouw partner altijd verbonden zal zijn aan die ander, want ze hebben samen kinderen.
En de kinderen zijn half papa, half mama. Door 1 van hun ouders af te wijzen, wijs je daarmee ook de helft van het kind af. Eigenlijk zeg je dus tegen het kind; je bent niet goed genoeg.

Wil je meer weten? Mail me dan.