Ken je dat?
Dat je zóóóó boos wordt, dat je kind van je schrikt.
En dat je je later schaamt dat je je zo hebt laten gaan.

De tijd terug draaien kan niet meer.
Je boze reactie uitgummen ook niet.
Maar wat kun je wel?

Na zo’n boze uitval is het belangrijk om je even af te zonderen.
Tot rust te komen.
Eenmaal weer rustig ga je in gesprek met je kind.
Je biedt je excuses aan.
“Sorry dat ik zó boos werd. Dat was niet goed.
Dat had ik niet mogen doen.
Ik zag dat je er van schrok”.

Je kind mag zien dat jij, net als alle andere grote mensen, niet perfect bent.
Dat je fouten maakt of dingen onhandig aanpakt en daar van kunt leren.
Door jezelf “klein” te maken, zal je kind je vergeven.
Samen even knuffelen of iets leuks doen maakt dan de sfeer weer goed.

Als je constateert dat de boosheid met regelmaat komt en het niet lukt om je te beheersen
Je toch weer staat te tieren en de bange ogen van je kind ziet
Je je later schaamt en jezelf toespreekt dat je het de volgende keer anders gaat doen
Je de schuld geeft aan de scheiding, aan je ex of aan je moeder
En dan toch weer in die valkuil trapt
Zoek dan hulp.
Hulp voor jezelf.
En eventueel hulp voor je kind.