Ken je dat?
Dat je eisen aan je zelf stelt.
Dat je kritisch bent en het niet snel goed is.
Dat je de lat hoog legt, en soms nog hoger.
Dat je de beste moeder wilt zijn.
Vooral nu de kinderen met een scheiding te maken hebben en ongewild in 2 huizen leven.

Tijdens een scheiding nemen emoties vaak de overhand.
Ook daarna kun je last hebben van irritaties, boosheid en verdriet.
Natuurlijk wil je je kinderen daar niet mee belasten.
Maar wat dan wel?
Hoe ga je daar mee om?
Blok je je emoties?
Doe je alsof alles oké is?
En zo ja, hoe lang blijf/wil je dit volhouden?

Kinderen hebben, net als ons, voelsprietjes op hun hoofd.
Mijn manier van uitleggen hoe we voelen.
En ook al doe jij je uiterste best om die glimlach op je gezicht te houden.
Als die niet echt is, prikken je kinderen er doorheen.
Gevaar is dat ze voor je gaan zorgen, zich gaan aanpassen.
Bijvoorbeeld minder met vriendjes afspreken zodat het rustiger is in huis.
Of hun eigen verdriet niet uiten, omdat ze je niet willen belasten.

Je mag de lat lager leggen.
Toegeven dat het je ff niet allemaal lukt.
Dat je nu niet de gezelligste, creatiefste, zorgzaamste moeder bent.
Zeg dit ook tegen je kinderen.
Dat een scheiding ook voor jou heftig is.
En dat je zoekende bent naar jouw weg.
Maar, dat jij groot, sterk en slim bent.
En zeker weet dat je die weg gaat vinden.
Zodat je daarna weer onbezorgder, blijer en spontaner kunt zijn.
Benadruk dat je kind niet voor jou hoeft te zorgen.
Dat het niet zijn taak is.
Want dat, dat kun jij zelf.

Heb je vragen?
Wil je met jezelf aan de slag?
Mail me dan: info@bijzonderenwijs.nl