Tess

Als Tess bij me binnenkomt, gaat ze meteen op de bank zitten.
Ze gaat languit liggen, wrijft met haar hand over de bank en merkt op dat ie echt heel zacht is.
Moeder geef ik een kopje thee, waarna zij mijn kamer verlaat.

Tess staat op, doet haar schoenen uit en kruipt weer terug op de bank.
Ze wijst naar haar schoenen en zegt: Die zitten niet fijn! Mijn nieuwe zitten véél fijner!
Aan haar gezicht kan ik zien dat er iets is gebeurd.
Als ik er naar vraag, komt er een stormvloed van woorden.
Papa was de vorige ochtend heel boos. Tess denkt omdat ze haar bord niet heeft opgeruimd.
En als straf mocht ze de Ipad èn haar nieuwe schoenen niet mee nemen naar haar moeder.
Omdat dit net voor het moment van de wissel gebeurde, kregen papa en mama hier ook nog ruzie over. Voor de zoveelste keer, waar Tess bij stond.

Ik stuur later een mail naar ouders, er volgt een mailwisseling en ik leg hen uit:

  • Dat hun dochter niet gekozen heeft voor de scheiding, maar er dagelijks wel mee te dealen heeft
  • Dat zij om de paar dagen op en neer gaat tussen 2 huizen
  • Dat het voor haar belangrijk is dat zij zo vrij mogelijk mag/kan opgroeien
  • Dat ouders afspraken dienen te maken over kleren/Ipad/speelgoed/andere spullen
  • Zodat duidelijk is wat in het huis van papa blijft, wat in het huis van mama blijft en wat mee op en neer gaat
  • Dat het heel begrijpelijk is dat als een kind heel blij is met bijv een nieuwe sweater of met nieuw speelgoed dat ook graag aan de andere ouder wil laten zien of er in het andere huis mee wil spelen
  • En dat een straf op zo kort mogelijke termijn uitgevoerd moet worden in het huis waar het kind verblijft; een straf geven net voor de wissel, door bijv de Ipad niet mee te geven, maakt dat de straf mee genomen wordt naar de andere ouder/naar het andere huis.
    Is het niet mogelijk om de straf uit te voeren omdat er bijv een wissel aan komt, ga dan met je kind zitten en bespreek wat er mis ging, waar je boos over bent en hoe je dit de volgende keer anders wil. Geef elkaar een knuffel zodat je kind “vrij” naar de andere ouder kan gaan en niet nog dagen voelt/denkt dat papa mogelijk nog boos op haar is.

    Ik hoop voor Tess dat haar ouders duidelijke afspraken kunnen maken zodat er meer rust èn plezier kan zijn.