Ze ligt in bed.
Zoals altijd heeft ze het raam open staan waardoor de gordijnen bewegen op de wind.
Slapen lukt niet. Zou het de volle maan zijn die haar onrustig maakt?
Ze gaat op haar zij liggen, rolt zich op en sluit haar ogen.
Achter haar ogen voelt ze tranen. Ze draait zich weer terug.
Haar ogen nu open en de tranen rollen langs beide zijden van haar gezicht.

Ze kent deze momenten. Soms zijn ze er ineens.
De momenten van twijfels en onzekerheid.
Had ik maar ….
Wat als ….
Allerlei gedachten gaan door haar heen.

Ze beseft meer en meer dat ze op de automatische piloot leeft.
En ook dat ze niet gelukkig is.
De dagen gaan in elkaar over, ze zorgt, ze werkt, ze slaapt.
Althans, ze probeert te slapen.

Zo kan ze niet verder.
Zo wil ze niet verder.
Maar hoe wel?
Haar denken en voelen is een warboel.

Allemaal kunnen we in ons leven op een punt komen waarop we duidelijk voelen dat we zo niet verder kunnen/willen gaan.
Het is alsof je (soms jarenlang) een pad hebt gevolgd en dan voor een onbekend kruispunt staat.
Elke cel in je lijf wil het anders, maar hoe?
Durf je te kiezen voor een andere weg?
Durf je te kiezen voor jezelf?

En betekent “kiezen voor een andere weg of kiezen voor jezelf” dat alles dan nu op z’n kop moet?
Nee, dat hoeft niet.
Geef jezelf de tijd om te ontdekken wat er precies in je speelt.
Schrijven kan hierbij zó helpend zijn.
Hoe?
Ik begeleid je graag op je pad.

Mail: info@bijzonderenwijs.nl