Verantwoordelijk voor jezelf

Vanochtend mocht ik model zijn bij een kapperszaak in Eindhoven.
De jonge dames die daar werken krijgen met regelmaat training en daar voor zijn modellen nodig om op te “oefenen”.
Met 3-en staan ze achter me, kijken me aan in de spiegel en wordt er overlegd wat bij mij zal passen.
Als de keuze gemaakt is, krijg ik een soort badjas aan en worden mijn haren gewassen.
De jonge vrouw die mij knipt stelt met regelmaat vragen aan de trainster. De trainster doet het voor en de jonge vrouw volgt alle adviezen op.
Ik verbaas me over de technieken en het perfectionisme van de jonge mensen die hier werken.
Wat mooi om te zien en te horen hoe zij intensief met hun vak, hun passie bezig zijn.

Vroeger wilde ik non worden. Niet omdat ik zo gelovig was …. ik wilde de arme kindjes in Afrika helpen. En daar voor moest je non worden, had ik begrepen.
Ik schreef verhalen en sprookjes, wilde ook wel een schrijfster worden.
En in de jaren dat ik klassiek ballet deed, droomde ik er van een beroemde balletdanseres te worden.
Zo kwamen diverse banen langs…

Na de HAVO koos ik voor de HBO-J. (Jeugdwelzijnswerk)
Hierna heb bij diverse organisaties gewerkt.
Nadat ons 1e kind was geboren en ik niet meer onregelmatig wilde werken besloot ik me om te scholen. Het werd HBO-reflexzonetherapie.
Dat kon ik goed combineren met thuis (praktijk aan huis) en de komst van nog 3 kinderen.

Toen een aantal jaren later onze scheiding kwam besefte ik dat mijn inkomen niet voldoende zou zijn om mijn levensonderhoud te kunnen betalen. Dus besloot ik om weer de hulpverlening in te gaan.
Omdat ik wel van een uitdaging houd, werkte ik onder andere als gezinsvoogd bij de WSG, een jeugdzorgorganisatie. Een baan met heel veel uitdaging. Teveel voor mij, dat bleek later.
Teveel administratie, te weinig contact met de kinderen en ouders waar het echt om gaat, bedreigingen enz.
Ik besloot voor mezelf te beginnen.

En dat was het begin van Bijzonder & Wijs, 14 jaar geleden.
De afgelopen jaren heb ik vele, vele kinderen en ouders begeleid.
Velen hadden te maken met een scheiding. Vaak een vechtscheiding.
Voor, maar ook na mijn eigen scheiding ben ik me gaan verdiepen in mezelf.
Wie ben ik, wat wil ik, waar komen mijn triggers vandaan, wat kan ik veranderen om meer mezelf te kunnen zijn enz.
En dat zorgde er voor dat er ook veranderingen kwamen in mijn werk.
Ik wilde niet meer “hard werken” om er voor te zorgen dat er meer rust kwam tussen vechtende ouders. Het was tenslotte niet “MIJN” scheiding en “MIJN” verantwoordelijkheid.
Ik besefte meer en meer dat een verandering bij onszelf ligt, niet bij de ander.
IK ben verantwoordelijk voor mijn leven, hoe ik leef, hoe ik omga met anderen.
En als ik daar niet gelukkig mee ben of als er bijv triggers zijn waar ik last van heb, dan mag ik dat gaan onderzoeken. Waarom? Omdat ik nieuwsgierig ben. En omdat ik heb ervaren wat het mij heeft gebracht en nog steeds brengt.
Door mezelf beter te leren kennen èn begrijpen, ervaar ik meer rust, meer tevredenheid, meer geluk.
En dat is wat ik iedereen gun.

Ps Hierbij de foto die ik vanmiddag snel ff op de wc maakte.
Blij met mijn nieuwe kapsel.