7 jaar is ze. Als ik met haar praat, lijkt ze veel ouder. Ouder door alles wat ze heeft meegemaakt. Verhuizen naar een ander land met een taal die ze niet begreep, ouders die ruzie maakten, veel ruzies met geweld, een scheiding, 2 huizen en nog meer ruzies.

Ze heeft vaak hoofdpijn. De oorzaak is niet bekend maar volgens mij speelt het feit mee dat haar hoofd vele overuren maakt. Hoe jong ze ook is, ze probeert alles te begrijpen. En rekening te houden met alle mensen om zich heen.

Iedere keer als ik haar zie krijg ik een dikke knuffel. Ze vindt het fijn dat ze me alles kan zeggen. Over papa, over mama, over school. En ze ontdekt dat dat best moeilijk is, want ze vindt ze allebei lief. Soms aarzelt ze als ze iets wil vertellen, bang om iets goeds over de ene ouder te zeggen en daarmee de ander tekort te doen. Ze vertelt dat ze niet altijd eerlijk is en we praten over wat eerlijk zijn voor haar betekent. Als voorbeeld geeft ze dat ze bij papa zegt dat mama haar slaat, terwijl dat niet zo is. Ze geeft toe dat ze dat zegt omdat ze dan wat langer bij haar vader wil blijven. Er zijn periodes geweest dat ze haar vader wekenlang niet zag. En dat wil ze niet meer. Ze wil bij allebei zijn. Ik leg haar uit dat ik haar begrijp en dat eerlijk zijn in haar situatie niet altijd gemakkelijk is. Wonen in 2 huizen waar alles zo verschillend is en ouders die niet met elkaar willen praten is moeilijk. Maar zeggen dat mama slaat terwijl zij dat niet doet kan het nog moeilijker maken. Ze kijkt ernstig en knikt. Samen vinden we een manier (hulpmiddel) waarop zij gemakkelijker met haar ouders kan praten. En ik beloof haar dat ik met papa en mama ga praten. En mijn best zal doen om hen uit te leggen hoe belangrijk het is dat een kind zichzelf kan zijn en kan zeggen wat ze denkt, wat ze wil, wat ze voelt en waar ze last van heeft.

Toen ik haar een paar weken later weer zag kwam ze blij naar me toe en vertelde ze dat haar vader en moeder weer “vrienden” zijn. Haar ouders hadden met elkaar gepraat en dit was rustig verlopen. Terwijl ze het vertelde straalde ze.

Lief meisje, ik hoop echt dat er nu rust voor jou mag komen. Rust, zodat jij je minder hard hoeft in te spannen en vaker gewoon lekker je zelf kan zijn.