Samen komen we tot de conclusie dat ouders/grote mensen soms kleuters zijn. “Nee, zegt Evi (10 jaar), Peuters! Want mijn neefje is een kleuter en die is slimmer”.

Evi komt al langer bij mij. Soms zit er een paar maanden tussen en dan is ze er weer. Ze vindt het fijn om af en toe langs te komen om te vertellen hoe het met haar gaat. We praten dan over de leuke en fijne dingen maar ook over de moeilijke en lastige dingen. Als ze binnenkomt doet ze haar schoenen uit, kruipt dan op een stoel en bestelt “vieze zure matjes”. (het woord vies komt van mij omdat ik zure matjes echt vies vind maar de meeste kinderen vinden ze erg lekker) Evi is een meisje die voluit kletst over alles wat er is gebeurd en ook over hoe zij het ervaren heeft. Ze kan heel goed haar gevoel benoemen en ze vertelt me over het Paasontbijt op school, dat het praten met haar moeder steeds beter gaat en dat haar vader plannen heeft om te gaan samen wonen wat Evi leuk vindt.

Evi vertelt over haar familie. Haar vader heeft een vriendin waar hij heel gelukkig mee is. Nou is de oom van Evi (man van de zus van vader) jarig. Er zal een groot feest zijn. En de ouders van Evi zijn allebei uitgenodigd. Maar zowel de oom van Evi als de moeder van Evi hebben gezegd dat zij niet met de vriendin van vader zullen praten. Dus heeft vader besloten dat hij en zijn vriendin niet op het feest zullen zijn. De zus van vader (tante van Evi) is hier heel verdrietig om en heeft tegen haar man gezegd dat zij niet bij het feest van haar man wil zijn als hij zich zo gedraagt. Evi en haar broertje hebben nadat ze dit hoorden ook besloten om niet naar het feest te gaan. En Evi denkt dat haar oma (moeder van vader) ook niet zal komen. Met andere woorden, het lijkt er op dat straks de hele familie met elkaar overhoop ligt.

Ik begrijp van Evi dat ze van alles op de hoogte is. Ik leg Evi uit dat ik vind dat sommige dingen “grote-mensen-zaken” zijn en dat die niet met kinderen besproken moeten worden. Sowieso niet alle details. Ik zie namelijk aan Evi dat het onrust bij haar teweeg brengt. Evi heeft met haar moeder gesproken in de hoop dat haar moeder toch gewoon “Hallo” zou kunnen zeggen tegen de vriendin van vader. Maar moeder heeft gezegd dat ze dat niet gaat doen. Evi heeft medelijden met haar tante omdat oom geen rekening lijkt te houden met de gevoelens van tante. Verder maakt Evi zich zorgen om oma. Want oma heeft nog steeds veel verdriet van het overlijden van opa, 1,5 jaar geleden. Evi denkt niet dat oma dit er nog bij kan hebben.

Evi bijt op haar nagels. We praten over school, onder andere over een meisje uit haar klas die ze “haat”. Ik vraag haar hoe ze met dit meisje omgaat. Evi geeft toe dat ze liever niet in een groepje zit met dit meisje maar dat ze wel met haar praat en haar ook helpt als ze hulp nodig heeft. Dus jij kan dat wel, vraag ik? Ja, zegt ze, ik wel maar die grote mensen niet!!

Dus komen we tot de conclusie dat grote mensen een puinhoop van iets kunnen maken waardoor vele mensen en dus ook kinderen gekwetst worden. “Mijn ouders zijn gescheiden zegt Evi, maar ik wil gewoon mijn hele familie kunnen zien en het samen gezellig hebben. Dat moet toch kunnen”??