Zachtjes streelt hij haar wang. Kijk is wat lekker, zegt hij, terwijl hij de lepel voor haar mond houdt. Ze reageert niet wat hem ongeduldig maakt. Hij wordt wat dwingender. Ze moet eten. Eten is nodig om te leven. En hij wil haar niet kwijt. Nog niet.

Hoewel ze al ver weg is in die andere wereld waar hij niet bij kan, doet hij alles om haar zo lang mogelijk mogelijk hier te houden, dicht bij hem, dicht bij ons. Hij kan alle herinneringen niet meer met haar delen maar vergeten zal hij ze nooit. Al 56 jaar delen ze de liefde met elkaar.

Kijkend naar mijn ouders raak ik telkens weer ontroerd. Liefde is voor elkaar zorgen op de meest simpele wijze. Geen diamanten, verre reizen of een heel groot huis. Liefde zit in de kleine dingen. Een gebaar, een blik, een woord. Echte aandacht, een aai, een knuffel, een kus, een lach.

Laten we elkaar daar aan herinneren in moeilijke tijden zoals een scheiding. Ook al is een liefde minder geworden of zelfs gestopt, er is altijd nog zoveel liefde te ervaren.