Een moeder belt me omdat ze een afspraak wil om met mij over haar dochter te praten. Tijdens ons gesprek een week later vertelt ze dat ze steeds vaker ruzie heeft met haar dochter van 8. Ze vindt dat het meisje teveel haar gang gaat en te weinig aan haar moeder denkt.

“Alles draait om haar. Ze wil elke dag afspreken met haar vriendinnen en beseft niet hoeveel tijd/energie mij dat kost om haar telkens weer weg te brengen en op te halen. Daarnaast zit ze op dans en op hockey wat ze heel graag doet, maar waar ze mij natuurlijk ook voor nodig heeft. Ik ben gescheiden van haar vader en heb het erg druk met vanalles. Daarnaast voel ik me verdrietig omdat haar vader gelukkig zit te wezen met zijn nieuwe vriendin. Ik wil dat mijn dochter rekening houdt met mij. Dus minder afspreken en wat meer bij mij zijn. Ze kan toch ook wel rekening houden met hoe ik me voel en wat meer aandacht aan mij geven? Als zij mij af en toe helpt zal ik me beslist veel beter voelen”.

Is het een taak van een kind om rekening te houden met zijn vader/moeder?
Wat mag een ouder van zijn kind vragen/verwachten? Wat niet?
Is het de taak van een kind om ervoor te zorgen dat zijn vader/moeder na een scheiding weer gelukkig wordt?
Mijns inziens is het de ouder die rekening met het kind dient te houden en er zelf voor zal moeten zorgen dat hij/zij gelukkig is/wordt.
Natuurlijk mag bovenstaande moeder het weekprogramma wat aanpassen zodat het voor haar beter te behappen is. En misschien kan ze kijken of anderen wat van haar kunnen overnemen. Bijvoorbeeld de vader van dit meisje, of opa of oma of misschien andere ouders die ook hun kind naar dans en hockey brengen.
Het is heel belangrijk dat haar kind gewoon kind mag zijn. Dus naar school gaat, zich ontwikkelt, maar ook speelt, huppelt, danst, zingt, lacht, geniet enz. Haar kind mag niet de verantwoordelijkheid op haar schouders te krijgen om voor het geluk van haar moeder te zorgen. Ben hier sowieso als gescheiden ouder heel alert op. Veel kinderen (pubers) doet dat namelijk, vaak zonder dat ze zich hier bewust van zijn.

Deze moeder voelde zich niet gezien en gewaardeerd door haar dochter. Dit gevoel van “niet gezien worden” en “niet gewaardeerd voelen” is iets van heel lang geleden. Middels een Spiegelconsult ziet moeder wat haar dochter haar spiegelt. Moeder komt zelf uit een groot gezin. Haar ouders hadden een eigen zaak en waren daar dag en nacht mee bezig. Als klein meisje voelde zich vaak alleen en verloren. En hoe zeer ze ook haar best deed om mee te helpen, er was maar heel weinig aandacht voor haar.
Moeder weet nu wat ze zelf kan doen om haar leven wat “lichter” te maken. Ik leg haar uit wat een 8 jarig kind nodig heeft om vrij op te kunnen groeien.
Vol goede moed verlaat ze mijn praktijk.