Tijdens mijn vakantie neem ik me altijd voor om terug te blikken op het afgelopen jaar en nieuwe plannen te maken voor het nieuwe jaar. Deze vakantie heb ik dit niet gedaan. Ik was toe aan ontspanning. Heb veel gewandeld (voor het eerst hoog in de bergen) en veel gelezen. Even helemaal er uit. En dat was heerlijk!
Eenmaal terug ben ik er wel voor gaan zitten en heb ik me de vraag gesteld waar ik mee door wil gaan en wat ik anders zou willen. 1 ding was meteen duidelijk; ik wil werken met gemotiveerde ouders. Dus niet meer met ouders die JA zeggen maar niets doen behalve klagen en wijzen naar de andere ouder.
Ik wil werken met ouders die ondanks de scheiding en de pijn die dit met zich mee brengt zich voor de volle 100% willen inzetten voor goed ouderschap. Dit houdt in dat ouders hun uiterste best doen om samen te zorgen voor hun kinderen. Dit hoeft niet in te houden dat ze van alles samen met de kinderen gaan ondernemen en wekelijks bij elkaar op de koffie gaan. (mag natuurlijk wel…;-) Voor mij houdt het in dat ouders elkaar informeren en met respect (indien niet mogelijk, dan op neutrale wijze) met elkaar omgaan en het kind de vrijheid geven om van beide ouders te houden en te genieten. Hierbij hoort ook dat “grote-mensen-zaken” bij de grote mensen blijven en niet met kleine mensen besproken worden.
Het feit dat kinderen niet voor een scheiding kiezen maar er ongevraagd mee moeten dealen vereist van ouders dat zij alles doen wat zij in hun macht hebben om hun kinderen onbezorgd en vrij te laten opgroeien zodat ze zich optimaal kunnen ontwikkelen.
Betekent dit dan dat ik geen begeleiding bied bij vechtscheidingen? Ook als er sprake is van een vechtscheiding kunnen ouders (en kinderen) bij mij terecht. Ik eis van ouders hun volledige inzet, in het belang van de kinderen. Ouders gaan met mijn begeleiding aan de slag om de situatie voor de kinderen te verbeteren en voor meer rust te zorgen. Daarbij zal ik zeker een beroep doen op het zelfreflecterend vermogen van ouders. Alleen maar wijzen naar de ander en jezelf goed praten is geen manier om tot een verbetering te komen.
Wil 1 ouder zich inzetten voor verbetering, maar wil de ex-partner niet mee doen, dan is ook deze ouder welkom bij mij. Alle beetjes helpen en ik geloof erin dat als 1 ouder bereid is naar zijn rol/gedrag/communicatie te kijken en daarin zich wil verbeteren dat dat altijd een positief effect heeft, sowieso op de kinderen.
