Maand: april 2017

Samen komen we tot de conclusie dat ouders/grote mensen soms kleuters zijn. “Nee, zegt Evi (10 jaar), Peuters! Want mijn neefje is een kleuter en die is slimmer”.

Evi komt al langer bij mij. Soms zit er een paar maanden tussen en dan is ze er weer. Ze vindt het fijn om af en toe langs te komen om te vertellen hoe het met haar gaat. We praten dan over de leuke en fijne dingen maar ook over de moeilijke en lastige dingen. Als ze binnenkomt doet ze haar schoenen uit, kruipt dan op een stoel en bestelt “vieze zure matjes”. (het woord vies komt van mij omdat ik zure matjes echt vies vind maar de meeste kinderen vinden ze erg lekker) Evi is een meisje die voluit kletst over alles wat er is gebeurd en ook over hoe zij het ervaren heeft. Ze kan heel goed haar gevoel benoemen en ze vertelt me over het Paasontbijt op school, dat het praten met haar moeder steeds beter gaat en dat haar vader plannen heeft om te gaan samen wonen wat Evi leuk vindt.

Evi vertelt over haar familie. Haar vader heeft een vriendin waar hij heel gelukkig mee is. Nou is de oom van Evi (man van de zus van vader) jarig. Er zal een groot feest zijn. En de ouders van Evi zijn allebei uitgenodigd. Maar zowel de oom van Evi als de moeder van Evi hebben gezegd dat zij niet met de vriendin van vader zullen praten. Dus heeft vader besloten dat hij en zijn vriendin niet op het feest zullen zijn. De zus van vader (tante van Evi) is hier heel verdrietig om en heeft tegen haar man gezegd dat zij niet bij het feest van haar man wil zijn als hij zich zo gedraagt. Evi en haar broertje hebben nadat ze dit hoorden ook besloten om niet naar het feest te gaan. En Evi denkt dat haar oma (moeder van vader) ook niet zal komen. Met andere woorden, het lijkt er op dat straks de hele familie met elkaar overhoop ligt.

Ik begrijp van Evi dat ze van alles op de hoogte is. Ik leg Evi uit dat ik vind dat sommige dingen “grote-mensen-zaken” zijn en dat die niet met kinderen besproken moeten worden. Sowieso niet alle details. Ik zie namelijk aan Evi dat het onrust bij haar teweeg brengt. Evi heeft met haar moeder gesproken in de hoop dat haar moeder toch gewoon “Hallo” zou kunnen zeggen tegen de vriendin van vader. Maar moeder heeft gezegd dat ze dat niet gaat doen. Evi heeft medelijden met haar tante omdat oom geen rekening lijkt te houden met de gevoelens van tante. Verder maakt Evi zich zorgen om oma. Want oma heeft nog steeds veel verdriet van het overlijden van opa, 1,5 jaar geleden. Evi denkt niet dat oma dit er nog bij kan hebben.

Evi bijt op haar nagels. We praten over school, onder andere over een meisje uit haar klas die ze “haat”. Ik vraag haar hoe ze met dit meisje omgaat. Evi geeft toe dat ze liever niet in een groepje zit met dit meisje maar dat ze wel met haar praat en haar ook helpt als ze hulp nodig heeft. Dus jij kan dat wel, vraag ik? Ja, zegt ze, ik wel maar die grote mensen niet!!

Dus komen we tot de conclusie dat grote mensen een puinhoop van iets kunnen maken waardoor vele mensen en dus ook kinderen gekwetst worden. “Mijn ouders zijn gescheiden zegt Evi, maar ik wil gewoon mijn hele familie kunnen zien en het samen gezellig hebben. Dat moet toch kunnen”??

Van haar ouders en haar juf hoor ik dat Saar in alles de baas wil zijn. Zij wil bepalen hoe het spel gaat, hoe laat ze naar bed gaat en wat haar ouders wel of niet doen. In mijn praktijk zit ze tegenover me. Een mooi meisje, net 8 jaar, met mascara op haar lange wimpers en oogschaduw op haar oogleden. Ze vertelt me over hoe ze jongens in elkaar slaat als ze haar willen aanraken, En dat ze heel boos kan worden als het niet gaat zoals zij het wil. Ze vertelt over haar ouders. Dat haar vader weg is gegaan. Dat hij alleen wilde zijn en nu in een appartement woont. Dat haar moeder wil dat hij terug komt en dit dagelijks blijft herhalen. Dat ze als de dood is dat haar vader een vriendin krijgt, dus probeert ze hem zo goed mogelijk in de gaten te houden en te observeren. Dat ze nog bij haar moeder slaapt omdat haar moeder nog zo verdrietig is en Saar nu de enige in huis is die dezelfde achternaam als haar vader heeft. Dat ze ook nog bij haar vader slaapt omdat ze daar ooit een enge film heeft gezien. Vader geeft toe omdat hij bang is dat Saar anders minder bij hem zal willen zijn.

8 jaar maar ik zie een meisje voor me die zich letterlijk en figuurlijk ouder en ouder maakt. Ze flipt als haar moeder naar een andere man zwaait of als haar vader niet snel genoeg reageert op een app wat volgens Saar zou kunnen betekenen dat hij bij een andere vrouw is. Ze wil zelf bepalen wanneer ze naar haar vader gaat en wanneer ze weer terug gaat naar haar moeder.

Ik spreek haar ouders. Vader is vastbesloten dat de relatie met moeder over is en dat het leven verder gaat. Moeder kampt nog met veel boosheid, verdriet en pijn en blijft zich afvragen waarom vader niet terug komt zodat iedereen weer gelukkig kan zijn.

Het is niet raar dat dit meisje de baas wil zijn. Haar wereld is onduidelijk en onveilig. Op haar manier probeert ze grip te krijgen op alles om haar heen. Haar ouders dienen haar die duidelijkheid en veiligheid te bieden waardoor zij gewoon kind kan zijn. Ik bespreek met ouders wat Saar nodig heeft. Moeder verwijt vader dat hij dit alles heeft veroorzaakt. Ze staat op en verlaat mijn praktijk. Later mail ik haar maar de deur blijft dicht. Ik voel onmacht, omdat ik zo graag voor Saar wil dat haar wereld fijner wordt. Tegelijkertijd weet ik dat het niet mijn taak is maar de taak van haar ouders om die wereld beter en veiliger te maken.