Een tijd geleden schreef ik een blog over de vele huizen waarin ik gewoond heb.
En ja, nu is er weer een nieuw huis. Een Tiny House.
Een huis(je) van hout, van binnen en van buiten.
We gaan de binnenkant zelf doen zoals bijv zelf de badkamer en keuken maken.
Ik heb de afgelopen dagen mooie, oude deuren geschuurd die boven een plekje zullen krijgen.

Denkend aan “het bouwen van een huis” (want zo voelt het wel, ook al bouwen wij niet zelf de buitenkant van onze Tiny) vergelijk ik het met een RELATIE.

Samen ga je aan het bouwen. Steen voor steen. Waarbij het belangrijk is dat je beiden stenen legt, ook al kunnen die stenen verschillen van vorm, kleur of gewicht. Komen er ramen voor lucht(igheid) en licht? Of blijft het donker en bedompt.

Het bouwen wordt verstoord als je van de ander verwacht dat hij dezelfde stenen legt of dezelfde hoeveelheid. Of misschien verwacht je dat hij grotere stenen gaat leggen.
En hoe bouw je een stabiel huis? Hoe vorm je een goed cement? Zodat de stenen op elkaar blijven liggen. Hoe zorg je er voor dat de muren blijven staan, ook als er stormen zijn? Wat als er een barst in komt? Of als een stuk muur dreigt in storten? Kun je met stutten het instorten tegen gaan?
Wat als jullie stoppen met bouwen? Kun je überhaupt stoppen met bouwen? Want als het huis er staat, stevig en sterk, zijn jullie dan klaar? Kun je dan achterover leunen? Of blijft er altijd onderhoud nodig?
En wat als 1 van jullie stopt met bouwen of er voor kiest met een ander te willen bouwen? Dus jullie huis verlaat.

Bovenstaande ging door mijn hoofd.
En wij, wij bouwen verder.