Als ik langs het water loop zie ik hoe mooi de wolken en bomen in het water gespiegeld zijn.
Ooit zei iemand tegen mij: alles om ons heen is een spiegel.
In mijn werk heb ik het vaak over de spiegel. Ik stel dan bijv de vraag; “als jouw kind een spiegel zou zijn, wat zou hij jou dan spiegelen”?

Stel je kind is vaak boos en opstandig. Dan kun je op diverse manieren reageren. Misschien ga je meer structuur en rust geven. Of meer nabijheid en warmte. Maar wat als je merkt dat alles wat je probeert niet het resultaat heeft wat jij voor je kind wenst?
In elke situatie is het zinvol om te kijken wat jou gespiegeld wordt. En dan bedoel ik niet alleen bij je kind, maar denk ook bijv aan je partner, ex-partner, je baas, je vriendin enz.

Denkend aan de spiegel mag je in bovenstaande situatie gaan kijken naar jouw boos en opstandig zijn. Heb jij dat ook? Voel jij je ook zo?
Of herken je het juist niet omdat jij altijd meegaand bent en geen/weinig boosheid laat zien? En hoe was dat vroeger, toen jij klein was? Kon je als kleintje boos zijn? En hoe werd daarop gereageerd door je vader en je moeder?

Kinderen spiegelen middels hun gedrag “leerpunten” voor ons. Dit doen ze onbewust. Kinderen willen dat hun ouders gelukkig zijn.
Het is uiteraard NIET aan hen, maar aan ons zelf om er voor te zorgen dat we gelukkig zijn. En daarbij kan de spiegel helpend zijn.

Een tip:
Pak een pen en papier en schrijf op wat je bij je kind ziet, waar je je zorgen over maakt.
Daarna streep je zijn/haar naam door en zet er het woord “Ik” neer.
Bij de woorden zijn//haar schrijf je “mijn”.
En lees het dan nog een keer door.
Misschien geeft dit je een inzicht.