Jay zit tegenover me, bij zijn moeder op schoot. 4 jaar. Een mooi mannetje, met een stuk van een tak in zijn hand.
Ik vertel hem waarom hij nu bij mij komt en wie ik ben. En dat we samen gaan kletsen en spelen.
Zijn moeder gaat naar de wachtruimte en ik schenk de ranja in. Snoepjes wil hij wel, maar hij eet ze niet op. Hij wil ze bewaren.

We spelen met de diertjes. Als ik papa-dier en mama-dier uit elkaar zet en vraag wat er gebeurd is, zegt hij dat hij het niet weet. Hij weet niet waarom zijn ouders niet meer samen zijn. Zijn moeder woont bij een andere man. Zijn vader wil geen andere vrouw, nooit meer.
De scheiding heeft Jay ook boos gemaakt. Boos omdat zijn papa en mama ruzie maken. Maar hij weet zeker dat het weer goed komt en dat ze weer samen in 1 huis zullen gaan wonen.

Belangrijk:
1. vertel beiden, soms tig keren, hetzelfde verhaal over jullie scheiding waarbij je rekening houdt met de leeftijd van je kind.
Bij jonge kinderen: hou het kort en duidelijk. Bijv “papa en mama zijn niet meer verliefd op elkaar” of “papa en mama maken teveel ruzie”. Maak de boodschap visueel, met behulp van pen en papier of met behulp van knuffels of bijv duplo-poppetjes.
Zeg je kind dat de liefde die jullie voelen voor jullie kind altijd zal blijven. (soms denken hele jonge kinderen dat bijv ook de liefde van papa/mama voor hen kan verdwijnen)
Laat de “grote-mensen-zaken” weg! Ook als jullie kind 15 jaar of ouder is. Kinderen zijn loyaal en willen niet kiezen. Dus ga ze niet belasten met “papa ging vreemd” of “mama mopperde altijd op papa waar hij heel verdrietig van werd”.
En als jullie kind volwassen is, ook dan is het niet nodig dat je hem/haar alle mailwisselingen, de boze appjes of de verslagen van de rechtbank laat lezen. Laat je kind vrij om van jullie beiden te houden.

2. Vertel je kind dat jullie nooit meer bij elkaar gaan wonen. Dat je begrijpt dat dat zijn wens is. En dat hij die wens mag hebben, maar dat het niet gaat gebeuren. Soms hebben kinderen jaren na de scheiding, als er al nieuwe partners en bonusbroers/-zussen bij zijn gekomen, nog steeds die wens. Dat hoort bij rouwen. En wij volwassenen kennen dat ook; dat je een wens hebt, soms vele jaren lang, terwijl je met je hoofd weet dat die wens nooit uit zal komen.

3. Beloof je kind niet dat jij NOOIT meer verliefd gaat worden op een andere man of vrouw. Misschien voelt het nu voor jou zo, maar mijn ervaring is dat (bijna) alle ouders een nieuwe liefde krijgen.

4. Zeg je kind dat hij 1 papa en 1 mama heeft. En dat hij de nieuwe partner van papa/mama lief, aardig, leuk enz mag vinden maar dat die persoon NIET zijn papa of mama is/wordt.

5. Kinderen zijn flexibel maar verwacht niet dat ze 1-2-3 aan alle veranderingen gewend zijn. En ook al gaan ze mee in het nieuwe ritme, dan wil dat niet zeggen dat ze er gelukkig mee zijn.

6. Vaak wordt gedacht dat begeleiding van kinderen tijdens of na scheiding belastend voor hen is. Mijn ervaring is anders. Kinderen, ook pubers, vinden het fijn om bij een neutraal persoon over de scheiding (en alle andere dingen in hun leven) te praten. (en te spelen). Want ook al zeggen alle ouders tegen hun kind “je mag me altijd alles vertellen”, toch doen kinderen dat niet. Omdat ze heel veel van hun papa/mama houden en liever niets zeggen wat hem/haar bijv verdrietig of boos maakt.