Via via heeft ze mijn naam gekregen.
Ze is niet gescheiden, maar uiteraard ook welkom.
En ze vertelt. Dat ze soms last heeft van zichzelf.
Dat wil zeggen, van haar eigen reacties op bijv uitspraken of gedrag van anderen.
Het kan zijn door de buurvrouw die iets vindt of van haar werkgever die kritiek uit.
Maar bijvoorbeeld ook als haar eigen dochter zich uitspreekt.
Ze heeft door dat ze getriggerd wordt. Maar waar komt dit vandaan?
En hoe kan ze er voor zorgen dat ze minder last heeft van die triggers?

Ik werk zó graag met mensen die de moed hebben om naar zichzelf te kijken en op onderzoek willen gaan. Op onderzoek naar zichzelf.
Want ook ik weet hoe makkelijk het is om naar een ander te wijzen, een oordeel te hebben op de ander en daarbij mezelf vrij te pleiten.
Maar als er keer op keer dit soort dingen van boven gedropt worden (zo stel ik het me voor; ze droppen iets van boven voor je voeten en doe je er niets mee, dan wordt er iets groters/zwaarders gedropt, net zolang tot je er wel iets mee gaat doen – ja ik weet, ik heb veel fantasie en denk in beelden …) dan kun je haast niet anders om in de actie te gaan. En actie betekent hierbij naar binnen keren en op ontdekkingstocht gaan.
Intuïtief (of helend) schrijven kan hierbij zó helpend (en dus helend) zijn.

En wat is dan het resultaat? Zijn alle triggers verdwenen?
Nee, zo werkt het niet. Maar waar jij eerder snel en hoog in je emoties zat (op een schaal van 0 tot 10 bijvoorbeeld op een 8 of 9), zul je nu lager “scoren”.
Je kan de lading van de huidige trigger loskoppelen met die uit het verleden waardoor je meer rust zal gaan ervaren.

Heb jij de moed om jouw triggers aan te kijken?