Toen ik vanochtend in het bos liep viel het me op hoe mooi het is. De regenbuien van de laatste dagen hebben er voor gezorgd dat alles nog groener en groter is. Telkens weer zie ik nieuwe dingen die voorheen verborgen waren onder de grond.

Zoals het bos water nodig heeft om te groeien, zo heeft een kind liefde, aandacht, veiligheid en structuur nodig. Logisch, zul je misschien denken. Maar hoe doe je dat als je gescheiden bent?

Je kind leeft in 2 huizen en hoe graag je misschien alles wilt weten over de andere kant, dat is niet voor jou. Jullie zijn gescheiden; geen partners meer, wel ouders.

Soms vertellen kinderen mij dat hun vader of moeder hen de oren van het hoofd vraagt over die andere kant. Kinderen vinden dit heel vervelend. Voelen het soms als een verhoor.

Een scheiding brengt met zich mee dat je niet meer alle dagen samen bent met je kind. Je mist dus dingen uit het leven van je kind. En dat kan pijn doen. Zoveel pijn zelfs dat je je kind gaat uitvragen, om van alles op de hoogte te zijn.

Laat je kind vertellen wat hij wil vertellen, als hij bijvoorbeeld na een aantal dagen bij zijn vader weer bij jou komt. Laat hem ff wennen, geef hem de tijd om te schakelen. Maak het gezellig en geef je kind de vrijheid om te vertellen wat hij wil. Meestal zal je kind dan in de dagen dat hij bij jou is vertellen over wat hoe het bij zijn vader was en wat hij heeft gedaan.

Mag ik dan niets meer vragen, zul je misschien denken? Ja, natuurlijk mag je vragen “hoe was het bij papa”. Maar ga niet vragen wat je kind precies gedaan heeft, wat hij gegeten heeft, hoe vaak hij gedoucht heeft, hoe laat hij ging slapen, wie er op bezoek is geweest enz enz.

Zoals “mijn bos” water nodig heeft, heeft jullie kind zijn ouders nodig. Zorg voor een fijn, gezellig, warm “nestje”, allebei. Dan kan jullie kind groeien.