Papa en Margot gaan trouwen!

Zijn gezichtje straalt als hij het vertelt. Meteen er achteraan komen de details. De bruiloft is in augustus, ze gaan lekker eten bij hun lievelingsrestaurant aan het water en Margot heeft hem verteld dat hij een echt pak, met strikje, krijgt! | De 2 dochtertjes van Margot krijgen witte jurkjes en mogen samen met Benjamin helemaal vooraan zitten.

We praten over trouwen en ook over zijn papa en mama, want die waren eerder ook getrouwd. Benjamin vindt Margot heel lief, maar nog steeds zou hij willen dat zijn papa en mama weer verliefd op elkaar zijn. “Maar ja, dat kan niet hè”, zegt hij met een vragende blik naar mij. “Nee, antwoord ik, dat kan niet”.

Een paar weken later later zie ik Benjamin weer. “En, heb je je pak al”, vraag ik? Het duurt even voordat ik antwoord krijg. “Ik hoef geen pak”, zegt Benjamin. Aan zijn gezicht kan ik zien dat er iets is gebeurd. Hij kijkt bedrukt. Als hij ziet dat ik naar hem kijk, tovert hij een gemaakte lach op zijn gezicht. “Een pak is stom, zegt hij stoer. Daarom wil ik geen pak”! Ik vertel hem dat ik een verschil zie in zijn eerdere reactie en de reactie van nu.

We pakken de playmobil-poppetjes erbij en ik vraag hem om zichzelf, zijn ouders, Margot en de dochtertjes van Margot op te stellen. Het duurt even voordat iedereen op de, voor Benjamin, juiste plek staat. Wat opvalt is dat Benjamin bij zijn moeder staat. “Anders is ze zo alleen”, legt hij me uit. “Papa heeft Margot, mama heeft geen vriend”.

Ik wijs de poppetjes 1 voor 1 aan en vraag wat de dochtertjes van Margot er van vinden dat hun mama met de papa van Benjamin gaat trouwen. Benjamin vertelt dat zij heel blij zijn en ook witte schoenen krijgen. Ik vraag wat zijn papa en Margot vinden. “Die zijn heel blij en geven elkaar nog meer kusjes”, zegt Benjamin. Dan vraag ik wat zijn mama van de bruiloft vindt. Benjamin draait op zijn stoel. Ik hoor zijn voet tegen de tafelpoot tikken. Zijn blik is gericht op het tafelblad. “Mama vindt het stom. Papa is al een keer getrouwd geweest. Trouwen doe je 1 keer, niet 2 keer, zegt mama. Mama zegt dat Margot mij wil afpakken van mama. Dat ze mijn nieuwe mama wil zijn. Nou, dat wil ik niet!! Ik hoor bij mijn eigen mama”.

Met regelmaat maak ik mee dat kinderen heel enthousiast zijn over een belangrijke gebeurtenis zoals een bruiloft, een zwangerschap, een verhuizing maar ook over bijvoorbeeld een vakantie of over een uitstapje. Later is hun enthousiasme weg. Vaak na een verblijf bij de andere ouder.

Natuurlijk mag iedereen vinden wat hij/zij vindt, maar aub, leg dit niet bij een kind neer. Laat je kind vrij om te voelen wat ie voelt. Laat hem blij en enthousiast zijn. Laat hem genieten van de voorbereidingen, de voorpret, het inpakken van zijn koffer, het dromen over zijn nieuwe slaapkamer. Ook al doet het besluit van je ex-partner om opnieuw te gaan trouwen jou veel pijn. Of was het altijd jouw wens geweest om met het hele gezin naar dat ene land te gaan. Of voel je jaloezie omdat je ex-partner een huis met grote tuin heeft gekocht, terwijl jij met jullie kind op een appartement woont. Of ben je diep van binnen bang dat jouw kind die andere vrouw héél leuk gaat vinden …

Wat je als volwassene vindt, denkt of voelt hoort bij de “grote-mensen-zaken”. Dus dat hoort bij jou. Niet bij je kind. Heb je last van wat je denkt en wat je voelt of zie je dat je kind worstelt, doe er dan iets mee. Ga met jezelf aan de slag.

Jij blijft altijd mama/papa van jouw kind. Gun het je kind dat hij vrij uit mag praten over zijn gevoel, zijn gedachten en zijn wensen. Dat zorgt er namelijk voor dat hij niet het gevoel krijgt zich te moeten aanpassen aan de ouder waar hij op dat moment verblijft. Hij mag gewoon HIJ zijn. En je zorgt ervoor dat hij niet hoeft te kiezen.

Want kiezen tussen papa en mama, dat kan niet.