Samen doen we een spel met vragenkaartjes.
Loes (8 jaar) pakt een kaartje en leest de vraag hardop: Denk je dat iemand schuldig is aan de scheiding?

Ze blijft naar het kaartje kijken en antwoordt;
Het is mijn schuld want ik was soms niet leuk en toen vond mama papa niet meer leuk en papa mama niet.

Bovenstaande zijn uitspraken die me nog steeds raken.
Jonge kinderen die er van overtuigd zijn dat de scheiding hun schuld is of dat ze een aandeel hebben.
Telkens weer neem ik hier uitgebreid de tijd voor. En leg het kind uit, met verduidelijkende tekeningen en woorden, dat het NIET/NOOIT zijn/haar schuld is.
Scheiden is een grote-mensenzaak.