Zorgen voor

Afgelopen weekend zei ik met een lach tegen mijn kinderen dat ik “klaar” ben. Klaar ben met zorgen. Reden was dat de jongste ook op zichzelf is gaan wonen. Nou is het natuurlijk niet zo dat ik niets meer voor ze zal doen. Ze weten alle 4 dat ze op mij (en hun vader) terug kunnen vallen en ons altijd om hulp/advies kunnen vragen. Ik ga ze van een afstandje volgen en ga genieten van de stappen die ze gaan maken.

Na een scheiding wil je misschien nog meer gaan zorgen.
Zorgen dat je kind aan niets ontbreekt. Nog meer liefde geven, ter compensatie van die scheiding die hij ongevraagd mee moet maken. Soms kunnen we als ouder hier heel ver in gaan. Zelfs zo ver dat we vinden dat wij, als vader of moeder, de beste opvoeder zijn. En die andere ouder dus niet. Er kan een soort wedstrijd ontstaat; Wie is de beste èn leukste ouder? En kan het pijn doen als je kind jou verteld dat hij bij zijn vader een superleuk weekend heeft gehad. Diep van binnen gun je je kind om alle liefde te krijgen. Maar in jou zit een pijnpunt. Dit kan verdriet om de scheiding zijn. Of een schuldgevoel of een gemis. Een angst om het niet goed te doen. Of een gevoel dat je niet gezien of gehoord wordt. Een pijn uit het verre verleden, die diep weg gestopt is. En nu getriggerd wordt. Daarom is het zó belangrijk om goed voor jezelf te zorgen. Die verborgen pijnpunten te gaan ontdekken. Jezelf beter te leren kennen. Want daarmee zorg je goed voor je kind.